Vancouver, Olympische Spelen in 2010. De piloot van de 4mansbob van het Nederlands Olympisch team moet beslissen: doen de 4 mee aan de wedstrijd, of niet? Er is grote kans op een medaille, dat zou voor het eerst zijn! Er is ook grote kans op een ongeluk in de levensgevaarlijke bocht 13, de reden waarom veel sterkere bobsleeteams zich hebben teruggetrokken (en Nederland dus kans op een medaille maakt!) Hoe groot is zijn risk appetite? No guts no glory? Hij doet het niet, deze Bange Bobber. Het risico is te groot voor hem.
Zo begint het boek No Risk No Fun van Robert ’t Hart en René Pennings. De auteurs maken direct duidelijk dat risicomanagement niet alleen een proces is, maar vooral een houding. Dat is een sterk uitgangspunt in een wereld die gedomineerd lijkt te worden door steeds maar weer meer controles, maatregelen, wetgeving, procedures, verzekeringen en andere procedurele zaken. En waarin iedereen zich afvraagt hoe het vaak zo verschrikkelijk mis kan gaan, ondanks al die controles, maatregelen, wetgeving, procedures, verzekeringen en andere procedurele zaken. Door het gedrag van mensen, natuurlijk!
Japan, het land van Lean en kwalit
